Orzecznictwo w sprawach dotyczących rozwodów

Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 24 maja 2005 r., V CK 646/04

TEZA:
Małżonkowi przysługuje uprawnienie do dozwolonej reakcji na niezgodne z obowiązkami małżeńskimi zachowanie się drugiego małżonka. Granice dopuszczalnej reakcji małżonka skrzywdzonego przez współmałżonka należy ocenić na podstawie konkretnych okoliczności sprawy i przy uwzględnieniu zasad współżycia społeczne.
(…) przy przypisywaniu małżonkom w wyroku rozwodowym winy, nie ma znaczenia okoliczność, który z małżonków ponosi winę „większą”, a który „mniejszą”

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21.11.2013 r., I ACa 1122/13

TEZA:

1. Na gruncie przepisów rozwodowych za zawinione w rozumieniu art. 57 § 1 KRO uznaje się działanie lub zaniechanie małżonka, które przy naruszeniu obowiązków określonych w art. 23 KRO prowadzi do rozkładu pożycia małżeńskiego. Do przypisania małżonkowi winy nie jest konieczne, by zamiarem małżonka było objęte określone działanie lub zaniechanie zmierzające do zerwania pożycia, wystarczy bowiem sama możliwość przewidywania znaczenia skutków danego działania lub zaniechania naruszającego przepisy prawa. Przepis art. 57 § 1 KRO nie wprowadza rozróżnienia stopnia winy małżonków.

2. O niedostatku w rozumieniu art. 60 § 1 KRO można mówić wówczas, gdy jeden z byłych małżonków nie może w pełni, własnymi siłami i z własnych środków, zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb.

3. Nagrywanie innej osoby bez poinformowania o utrwalaniu rozmowy powoduje, że tak uzyskane nagranie nie może być dowodem w sprawie i stanowi czyn nielojalny w stosunku do rozmówcy. Uzyskanie nagrania przed powstaniem trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego w taki sposób skutkuje przyjęciem zawinienia tak postępującego małżonka.

V CK 364/04 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 19-01-2005

TEZA:
W razie zaskarżenia przez jedną tylko stronę wyroku rozwodowego w zakresie dotyczącym winy rozkładu pożycia małżeńskiego (art. 57 § 1 KRO), sąd drugiej instancji nie jest związany zakazem reformationis in peius (art. 384 KPC) i może orzec w tym przedmiocie z urzędu także na niekorzyść strony skarżącej.

IV CK 609/03 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 25-08-2004

TEZA:
Zmiana – w konkretnych okolicznościach – religii przez jednego z małżonków może być uznana za zawinioną przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego (art. 57 § 1 KRO).

Orzecznictwo w sprawach dotyczących ustalenia kontaktów oraz władzy rodzicielskiej

Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 24-07-2020, II CZ 25/20 

TEZA:
Nie istnieje wzorzec normatywny określający treść rozstrzygnięcia sądu opiekuńczego w przedmiocie żądania ustalenia sposobu kontaktów z małoletnim dzieckiem. Konkretne okoliczności sprawy mogą więc niekiedy uzasadniać potrzebę wydania przez sąd rozstrzygnięcia w tym przedmiocie odbiegającego od stosowanych w praktyce orzeczniczej typowych wzorców tych rozstrzygnięć.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16.10.2020 r., I SA/Łd 375/20

TEZA:
Przewidziane w art. 107 § 1 KRO porozumienie jest podstawą sprawowania przez oboje rodziców, którzy mają władzę rodzicielską, opieki naprzemiennej. Istotą tej opieki jest samotne wychowywanie dziecka przez każdego z rodziców w określonym w porozumieniu czasie. Polega ona na tym, że każde z rodziców opiekuje się dzieckiem samodzielnie, osobno, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z nich. Zdaniem Sądu, nie powinno budzić wątpliwości, że w ramach tak sprawowanej opieki każde z rodziców wychowuje dziecko samotnie, ma więc prawo do ulgi, o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 05.09.2019 r., I KZP 7/19

TEZA:

I.
Rodzic posiadający pełnię władzy rodzicielskiej nie może być podmiotem przestępstwa określonego w art. 211 KK.

II.
1. Rodzice (lub jeden z nich), dopóki przysługuje im pełnia władzy rodzicielskiej, nie mogą być podmiotami przestępstwa z art. 211 KK; mogą stać się nimi dopiero wówczas, gdy zostaną tej władzy pozbawieni lub zostanie ona im ograniczona, czy też zawieszona.

2. Jeżeli w zarządzeniu tymczasowym wydanym w toku procesu rozwodowego, o orzeczenie separacji, czy też unieważnienie małżeństwa, sąd wskazuje wprost, że ogranicza, pozbawia albo zawiesza władzę jednego z rodziców, orzeczenie to w tym zakresie powinno być, co do zasady, rozumiane zgodnie z literalną jego treścią.

3. Kontakty z dzieckiem nie są elementem wykonywania władzy rodzicielskiej i prawo do nich jest niezależne od jej posiadania. Nie każde więc postanowienie sądu określające tymczasowo sposób wykonywania tych kontaktów stanowi o ograniczeniu władzy rodzicielskiej. W trybie art. 107 § 1 KRO możliwe jest wszak uregulowanie tych kontaktów, nawet z wyraźnym ograniczeniem praw w tym zakresie ojcu lub matce, przy pozostawieniu pełni władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom.

III.
Do trzech lat więzienia można dostać za uprowadzenie dziecka. Wyrok nie grozi rodzicom, którzy mają pełną władzę rodzicielską.

Orzecznictwo w sprawach dotyczących obowiązku alimentacyjnego

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 26-06-2019, VI RCa 32/19

TEZA:
Obowiązek alimentacyjny rodziców względem ich dzieci nie jest ograniczony terminem, a osiągnięcie przez dziecko określonego wieku nie stanowi przesłanki jego uchylenia. Nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego wykształcenia. Zależy on jedynie od tego, czy dziecko jest w stanie utrzymać się samodzielnie. W przypadku dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, należy wziąć pod uwagę, czy dokładają starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się, czy też wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki.

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 26-06-2019, VI RCa 121/19

TEZA:
Przez “zmianę stosunków” z art. 138 KRO należy rozumieć zmianę okoliczności istotnych z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i zakresu świadczeń alimentacyjnych. Zatem nie każda zmiana w życiu obowiązanego czy uprawnionego do alimentów będzie podstawą do zmiany orzeczenie alimentacyjnego, w szczególności jeśli nie mają charakteru trwałego, zasadniczego i nie wyczerpują przesłanek, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Ustalenie wystąpienia “zmiany stosunków” oraz jej wpływu na wysokość świadczeń alimentacyjnych należnych uprawnionemu, wymaga porównania stanu istniejącego w chwili orzekania o alimentach lub zawierania umowy dotyczącej alimentów ze stanem istniejącym w czasie rozpoznawania powództwa wytoczonego na podstawie art. 138 KRO. Nie stanowi uzasadnienia do obniżenia obowiązku alimentacyjnego względem pozwanego fakt zwiększenia się wydatków ponoszonych przez zobowiązanego na drugie swoje dorastające dziecko

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23 marca 2016 r., I ACa 1755/15

TEZA:
Brak podstaw do wliczania do obowiązku alimentacyjnego kosztów mieszkania i jego utrzymania. W kwocie alimentów należy uwzględnić niejako ryczałtowo koszty zużycia wody, prądu, gazu do gotowania i ogrzania wody użytkowej dla dzieci. Jednak koszt utrzymania i ogrzania mieszkania obciąża rodzica któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej i zobowiązany jest zapewnić dla siebie takie mieszkanie, które umożliwia pobyt z nim dzieci. Stany faktyczne mogą pogląd ten modyfikować.