Orzecznictwo w sprawach dotyczących rozwodów
Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 24 maja 2005 r., V CK 646/04
TEZA:
Małżonkowi przysługuje uprawnienie do dozwolonej reakcji na niezgodne z obowiązkami małżeńskimi zachowanie się drugiego małżonka. Granice dopuszczalnej reakcji małżonka skrzywdzonego przez współmałżonka należy ocenić na podstawie konkretnych okoliczności sprawy i przy uwzględnieniu zasad współżycia społeczne.
(…) przy przypisywaniu małżonkom w wyroku rozwodowym winy, nie ma znaczenia okoliczność, który z małżonków ponosi winę „większą”, a który „mniejszą”
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21.11.2013 r., I ACa 1122/13
TEZA:
1. Na gruncie przepisów rozwodowych za zawinione w rozumieniu art. 57 § 1 KRO uznaje się działanie lub zaniechanie małżonka, które przy naruszeniu obowiązków określonych w art. 23 KRO prowadzi do rozkładu pożycia małżeńskiego. Do przypisania małżonkowi winy nie jest konieczne, by zamiarem małżonka było objęte określone działanie lub zaniechanie zmierzające do zerwania pożycia, wystarczy bowiem sama możliwość przewidywania znaczenia skutków danego działania lub zaniechania naruszającego przepisy prawa. Przepis art. 57 § 1 KRO nie wprowadza rozróżnienia stopnia winy małżonków.
2. O niedostatku w rozumieniu art. 60 § 1 KRO można mówić wówczas, gdy jeden z byłych małżonków nie może w pełni, własnymi siłami i z własnych środków, zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb.
3. Nagrywanie innej osoby bez poinformowania o utrwalaniu rozmowy powoduje, że tak uzyskane nagranie nie może być dowodem w sprawie i stanowi czyn nielojalny w stosunku do rozmówcy. Uzyskanie nagrania przed powstaniem trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego w taki sposób skutkuje przyjęciem zawinienia tak postępującego małżonka.
V CK 364/04 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 19-01-2005
TEZA:
W razie zaskarżenia przez jedną tylko stronę wyroku rozwodowego w zakresie dotyczącym winy rozkładu pożycia małżeńskiego (art. 57 § 1 KRO), sąd drugiej instancji nie jest związany zakazem reformationis in peius (art. 384 KPC) i może orzec w tym przedmiocie z urzędu także na niekorzyść strony skarżącej.
IV CK 609/03 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 25-08-2004
TEZA:
Zmiana – w konkretnych okolicznościach – religii przez jednego z małżonków może być uznana za zawinioną przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego (art. 57 § 1 KRO).