Orzecznictwo w sprawie umowy kredytu przewidującego spread walutowy.

Orzecznictwo w sprawie umowy kredytu przewidującego spread walutowy.

Orzecznictwo w sprawie umowy kredytu przewidującego spread walutowy.

WYROK SĄDU NAJWYŻSZEGO

Z DNIA 11 GRUDNIA 2019 r.

Dopuszczalność umowy kredytu przewidującego spread walutowy. Skutki całkowitego pominięcia informacji o szacunkowej wysokości (skali) kosztów związanych z zastrzeżeniem spreadu walutowego. Świadczenie nadpłacone przez kredytobiorcę na podstawie postanowienia abuzywnego jako świadczenie nienależne.

TEZA aktualna:

Naruszenie art. 321 § 1 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. skarżąca dopatrzyła się w uznaniu przez Sąd Apelacyjny wzajemnego roszczenia pozwanego o zapłatę, które nie było przedmiotem niniejszego sporu w formie roszczenia wzajemnego ani zarzutu potrącenia i
wobec którego powódka nie miała możności przedstawienia swojego stanowiska w postępowaniu, co miało decydujący wpływ na wynik postępowania, gdyż na tej podstawie Sąd przyjął, że jej roszczenie nie jest zasadne i oddalił apelację (powództwo).

TEZA aktualna:

W swej istocie omawiany zarzut zasadza się przede wszystkim na twierdzeniu, że zastosowanie mechanizmu indeksacyjnego (waloryzacyjnego), takiego jak zastrzeżony w Umowie, a więc przewidującego przeliczanie kwoty wypłacanego kredytu i wysokości rat
kapitałowo-odsetkowych według dwóch różnych kursów walut (tzw. spread walutowy) jest sam przez się niezgodny z art. 69 ust. 1 pr. bank.

TEZA aktualna:

Zarzucane w skardze kasacyjnej naruszenie art. 353 k.c. w związku z art. 69 ust. 1 pr. bank. miało polegać na wadliwym przyjęciu przez Sąd, że w świetle tych przepisów konieczne jest tylko określenie zobowiązania banku do oddania kwoty kredytu do dyspozycji kredytobiorcy, a zobowiązanie kredytobiorcy do zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu może podlegać określeniu przez bank w przyszłości w sposób arbitralny przez wyznaczenie dwóch mierników wartości w postaci dwóch różnych kursów waluty obcej (kursu kupna i kursu sprzedaży) stosowanych do przeliczenia kwoty udzielonego kredytu.

TEZA aktualna:

Umowa kredytu indeksowanego (in casu przewidującego spread walutowy) mieści się w konstrukcji ogólnej umowy kredytu bankowego i stanowi jej możliwy wariant (art. 3531 k.c. w związku z art. 69 Pr.Bankowe).

TEZA aktualna:

Całkowite pominięcie informacji o szacunkowej wysokości (skali) kosztów związanych z zastrzeżeniem spreadu walutowego może być postrzegane jako działanie (zaniechanie) wprowadzające w błąd w rozumieniu art. 5-6 ustawy z 2007 r. o przeciwdziałaniu
nieuczciwym praktykom rynkowym. Samo przez się nie uzasadnia to jeszcze żądania “unieważnienia umowy”, ta bowiem zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 u.p.n.p.r. zależy od ziszczenia się ogólnych przesłanek naprawienia szkody, a w szczególności – jeżeli chodzi o deliktową odpowiedzialność przedkontraktową – od zawinienia (art. 415 k.c.) przedsiębiorcy, choćby w postaci niedbalstwa, oraz powstania i wykazania szkody. O szkodzie w postaci zawyżonych kosztów kredytu nie można zaś mówić – przynajmniej co do zasady – wtedy, gdy postanowienia umowne, będące źródłem spreadu są niedozwolone (abuzywne) i z tego względu nie wiążą konsumenta, co sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę z urzędu. Kwestia unieważnienia “umowy” staje się całkowicie bezprzedmiotowa, jeżeli wyeliminowanie
klauzul abuzywnych prowadzi do upadku całej umowy kredytowej.

TEZA aktualna:

Stwierdzenie, że świadczenie spełnione (nadpłacone) przez kredytobiorcę na podstawie postanowienia abuzywnego jest świadczeniem nienależnym oznacza, iż co do zasady podlega ono zwrotowi, choćby kredytobiorca był równolegle dłużnikiem banku.

Orzecznictwo w sprawach dotyczących rozwodów

Orzecznictwo w sprawach dotyczących rozwodów

Orzecznictwo w sprawach dotyczących rozwodów

Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 24 maja 2005 r., V CK 646/04

TEZA:
Małżonkowi przysługuje uprawnienie do dozwolonej reakcji na niezgodne z obowiązkami małżeńskimi zachowanie się drugiego małżonka. Granice dopuszczalnej reakcji małżonka skrzywdzonego przez współmałżonka należy ocenić na podstawie konkretnych okoliczności sprawy i przy uwzględnieniu zasad współżycia społeczne.
(…) przy przypisywaniu małżonkom w wyroku rozwodowym winy, nie ma znaczenia okoliczność, który z małżonków ponosi winę „większą”, a który „mniejszą”

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21.11.2013 r., I ACa 1122/13

TEZA:

1. Na gruncie przepisów rozwodowych za zawinione w rozumieniu art. 57 § 1 KRO uznaje się działanie lub zaniechanie małżonka, które przy naruszeniu obowiązków określonych w art. 23 KRO prowadzi do rozkładu pożycia małżeńskiego. Do przypisania małżonkowi winy nie jest konieczne, by zamiarem małżonka było objęte określone działanie lub zaniechanie zmierzające do zerwania pożycia, wystarczy bowiem sama możliwość przewidywania znaczenia skutków danego działania lub zaniechania naruszającego przepisy prawa. Przepis art. 57 § 1 KRO nie wprowadza rozróżnienia stopnia winy małżonków.

2. O niedostatku w rozumieniu art. 60 § 1 KRO można mówić wówczas, gdy jeden z byłych małżonków nie może w pełni, własnymi siłami i z własnych środków, zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb.

3. Nagrywanie innej osoby bez poinformowania o utrwalaniu rozmowy powoduje, że tak uzyskane nagranie nie może być dowodem w sprawie i stanowi czyn nielojalny w stosunku do rozmówcy. Uzyskanie nagrania przed powstaniem trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego w taki sposób skutkuje przyjęciem zawinienia tak postępującego małżonka.

V CK 364/04 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 19-01-2005

TEZA:
W razie zaskarżenia przez jedną tylko stronę wyroku rozwodowego w zakresie dotyczącym winy rozkładu pożycia małżeńskiego (art. 57 § 1 KRO), sąd drugiej instancji nie jest związany zakazem reformationis in peius (art. 384 KPC) i może orzec w tym przedmiocie z urzędu także na niekorzyść strony skarżącej.

IV CK 609/03 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 25-08-2004

TEZA:
Zmiana – w konkretnych okolicznościach – religii przez jednego z małżonków może być uznana za zawinioną przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego (art. 57 § 1 KRO).

Orzecznictwo w sprawach dotyczących ustalenia kontaktów oraz władzy rodzicielskiej

Orzecznictwo w sprawach dotyczących ustalenia kontaktów oraz władzy rodzicielskiej

Orzecznictwo w sprawach dotyczących ustalenia kontaktów oraz władzy rodzicielskiej

Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 24-07-2020, II CZ 25/20 

TEZA:
Nie istnieje wzorzec normatywny określający treść rozstrzygnięcia sądu opiekuńczego w przedmiocie żądania ustalenia sposobu kontaktów z małoletnim dzieckiem. Konkretne okoliczności sprawy mogą więc niekiedy uzasadniać potrzebę wydania przez sąd rozstrzygnięcia w tym przedmiocie odbiegającego od stosowanych w praktyce orzeczniczej typowych wzorców tych rozstrzygnięć.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16.10.2020 r., I SA/Łd 375/20

TEZA:
Przewidziane w art. 107 § 1 KRO porozumienie jest podstawą sprawowania przez oboje rodziców, którzy mają władzę rodzicielską, opieki naprzemiennej. Istotą tej opieki jest samotne wychowywanie dziecka przez każdego z rodziców w określonym w porozumieniu czasie. Polega ona na tym, że każde z rodziców opiekuje się dzieckiem samodzielnie, osobno, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z nich. Zdaniem Sądu, nie powinno budzić wątpliwości, że w ramach tak sprawowanej opieki każde z rodziców wychowuje dziecko samotnie, ma więc prawo do ulgi, o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 05.09.2019 r., I KZP 7/19

TEZA:

I.
Rodzic posiadający pełnię władzy rodzicielskiej nie może być podmiotem przestępstwa określonego w art. 211 KK.

II.
1. Rodzice (lub jeden z nich), dopóki przysługuje im pełnia władzy rodzicielskiej, nie mogą być podmiotami przestępstwa z art. 211 KK; mogą stać się nimi dopiero wówczas, gdy zostaną tej władzy pozbawieni lub zostanie ona im ograniczona, czy też zawieszona.

2. Jeżeli w zarządzeniu tymczasowym wydanym w toku procesu rozwodowego, o orzeczenie separacji, czy też unieważnienie małżeństwa, sąd wskazuje wprost, że ogranicza, pozbawia albo zawiesza władzę jednego z rodziców, orzeczenie to w tym zakresie powinno być, co do zasady, rozumiane zgodnie z literalną jego treścią.

3. Kontakty z dzieckiem nie są elementem wykonywania władzy rodzicielskiej i prawo do nich jest niezależne od jej posiadania. Nie każde więc postanowienie sądu określające tymczasowo sposób wykonywania tych kontaktów stanowi o ograniczeniu władzy rodzicielskiej. W trybie art. 107 § 1 KRO możliwe jest wszak uregulowanie tych kontaktów, nawet z wyraźnym ograniczeniem praw w tym zakresie ojcu lub matce, przy pozostawieniu pełni władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom.

III.
Do trzech lat więzienia można dostać za uprowadzenie dziecka. Wyrok nie grozi rodzicom, którzy mają pełną władzę rodzicielską.

Orzecznictwo w sprawach dotyczących obowiązku alimentacyjnego

Orzecznictwo w sprawach dotyczących obowiązku alimentacyjnego

Orzecznictwo w sprawach dotyczących obowiązku alimentacyjnego

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 26-06-2019, VI RCa 32/19

TEZA:
Obowiązek alimentacyjny rodziców względem ich dzieci nie jest ograniczony terminem, a osiągnięcie przez dziecko określonego wieku nie stanowi przesłanki jego uchylenia. Nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego wykształcenia. Zależy on jedynie od tego, czy dziecko jest w stanie utrzymać się samodzielnie. W przypadku dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, należy wziąć pod uwagę, czy dokładają starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się, czy też wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki.

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 26-06-2019, VI RCa 121/19

TEZA:
Przez “zmianę stosunków” z art. 138 KRO należy rozumieć zmianę okoliczności istotnych z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i zakresu świadczeń alimentacyjnych. Zatem nie każda zmiana w życiu obowiązanego czy uprawnionego do alimentów będzie podstawą do zmiany orzeczenie alimentacyjnego, w szczególności jeśli nie mają charakteru trwałego, zasadniczego i nie wyczerpują przesłanek, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Ustalenie wystąpienia “zmiany stosunków” oraz jej wpływu na wysokość świadczeń alimentacyjnych należnych uprawnionemu, wymaga porównania stanu istniejącego w chwili orzekania o alimentach lub zawierania umowy dotyczącej alimentów ze stanem istniejącym w czasie rozpoznawania powództwa wytoczonego na podstawie art. 138 KRO. Nie stanowi uzasadnienia do obniżenia obowiązku alimentacyjnego względem pozwanego fakt zwiększenia się wydatków ponoszonych przez zobowiązanego na drugie swoje dorastające dziecko

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23 marca 2016 r., I ACa 1755/15

TEZA:
Brak podstaw do wliczania do obowiązku alimentacyjnego kosztów mieszkania i jego utrzymania. W kwocie alimentów należy uwzględnić niejako ryczałtowo koszty zużycia wody, prądu, gazu do gotowania i ogrzania wody użytkowej dla dzieci. Jednak koszt utrzymania i ogrzania mieszkania obciąża rodzica któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej i zobowiązany jest zapewnić dla siebie takie mieszkanie, które umożliwia pobyt z nim dzieci. Stany faktyczne mogą pogląd ten modyfikować.

Najnowsze korzystne orzeczenia wydane w sprawach frankowiczów

Najnowsze korzystne orzeczenia wydane w sprawach frankowiczów

Najnowsze korzystne orzeczenia wydane w sprawach frankowiczów

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18
http://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/v-csk-382-18-dopuszczalnosc-umowy-kredytu-522865040

Sąd Apelacyjny w Gdańsku, wyrok z 18.12.2020, V ACa 447/20 (mBank)
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/151000000002503_V_ACa_000447_2020_Uz_2020-12-18_002

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział Odwoławczy, wyrok z 19.01.2021, II Ca 1391/20 (Santander)

Sąd Apelacyjny w Łodzi, wyrok z 31.08.2020 r., I ACa 784/19 (mBank)
https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/152500000000503_I_ACa_000784_2019_Uz_2020-08-31_001

wyrok z dnia 29.07.2020, Sąd Okręgowy w Warszawie, Umowa Deutsche Bank, unieważnienie umowy. Teoria dwóch kondykcji. Sygn. akt V Ca 897/19

I instancja SSR Łukasz Mrozek, VI C 1477/17 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie wyrok z dnia 15.01.2019

wyrok z dnia  23 lipca 2020 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (SSA Teresa Mróz, Tomasz Pałdyna, Małgorzata Borkowska, VI ACa 768/19) oddalił apelację banku, a tym samym wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie XXV C 2883/18 ustalający nieważność umowy jest już prawomocny. Raiffeisen Bank

17.07.2020 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny (sygn. akt I ACa 831/18, sprawozdawca SSA Anna Bochdziewicz) uwzględnił w całości apelację kredytobiorców i uznał, że dwie umowy kredytu indeksowanego do CHF zawarte w 2005 roku z Bankiem Millennium są nieważne.

W dniu 29 października 2020 r., Sąd Okręgowy w Lublinie, I Wydział Cywilny, sygn. akt I C 10/19, wydał wyrok ustalający nieważność umowy kredytu hipotecznego dawnego Banku Fortis S.A., obecnie BNP Paribas.(nieprawomocne)

8 listopad 2020 r., Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, VI Wydział Cywilny, sygn. akt: VI C 2260/18, SSR Anna Perkowska (nieprawomocne) Deutsche Bank